Cantares gallegos - Homenaje a Rosalia Castro

Nasin cand’as prantas nascen,
no mes d’as froles nasin,
N-unha alborada mainiña,
n-unha alborada d’abril.
Por eso me chaman Rosa,
mais a do triste sorrir,
con espiñas para todos,
Sin ningunha para tí.

Desque te quixen, ingrato,
todo acabou para min;
que eras ti para min todo,
Miña groria e meu vivir.
¿De qué, pois, te queixas,di?
Cando sabes que morrera
por te contrepar feliz?
Duro cravo m’encravaches
C’o ese teu maldesir,
C’o ese teu pedir  tolo
Que non sei qué quer de min,
pois dinche canto dar puden,
Avarisiosa de tí.

O meu corazón che mando
C’unha chave para o abrir;
Nin eu teño mais que darche,
Nin ti máis que me pedir.